Grupa II Pajacyki

„Samodzielność dziecka ważna sprawa”       

Każdy z nas chce być samodzielny, dążymy do tego już od dziecka. Rodzice już od pierwszych miesięcy obserwują bacznie każdy krok swojej pociechy, aby zauważyć pojawiające się u niego nowe umiejętności.

Czasami nie wierzymy, że nasze dziecko da sobie już z czymś radę. Myślimy sobie, że jeszcze jest za małe, aby zrobić to samodzielnie. Jednak warto pozwalać dziecku na samodzielność podczas np. ubierania się, mycia ząbków czy jedzenia. Może założy skarpetki na lewą stronę?, może wyciśnie za dużo pasty lub rozleje wodę? a może ubrudzi się podczas jedzenia? To nic dostrzeżmy ile starań włożyło w to co robi, pochwalmy jak dobrze sobie poradziło i zapewnijmy, że kolejnym razem pójdzie mu jeszcze lepiej. Czyż nie trening czyni z nas mistrza?

Takie wsparcie rodzica dla dziecka, w jego dążeniu do samodzielności wzmacnia dziecięcą wiarę w siebie i w swoje możliwości. Samodzielność dziecka to nic innego jak wykonywanie przez dziecko czynności, które są w zakresie jego możliwości. Najprościej jest zacząć od jedzenia. Nie wyręczajmy go i nie dokarmiajmy. Dajmy dziecku odpowiedni czas, wyposażmy w odpowiednie narzędzia i strój, który pewnie się ubrudzi. Samodzielność dziecka podczas jedzenia ma wpływ na kształtowanie precyzyjności ruchów rąk oraz rozwój koordynacji wzrokowo-ruchowej. Kolejnym etapem będzie sprzątanie. To nie tylko świetna lekcja samodzielności ale również podczas sprzątania ćwiczymy prawidłowe nawyki, ćwiczymy umiejętności motoryczne np. chwytanie, przenoszenie, a co najważniejsze wpływamy na rozwój w aspekcie poznawczym  inicjując kategoryzowanie czyli dzielenie przedmiotów ze względu na ich przeznaczenie, segregowanie. Czynności samoobsługowe tj. korzystanie z toalety, mycie rąk, zębów, wycieranie nosa to kolejne pole do wykazania się przez dziecko. Wspieramy dziecko i pokazujemy jak powinno samodzielnie to wykonać. Możemy dziecku przypominać np. o umyciu rąk po wyjściu z toalety. Niech nasza rola ogranicza się powoli do kontroli poprawnej higieny. Świetny trening samodzielności to również ubieranie się przez dziecko. Pozwólmy w domu ćwiczyć samodzielnie dziecku, niech zakłada buty, ściąga skarpetki, przebiera się. Wbrew pozorom są to czynności rozwijające umiejętności motoryczne dziecka. Można dziecku zaproponować, aby samo spróbowało wybrać ubranko ale biorąc pod uwagę pogodę. Taka zabawa uczy dziecko również logicznego myślenia. Droga do samodzielności każdego dziecka będzie wyglądała inaczej. Jedne opanują pewne czynności szybciej, drugim zajmie to trochę więcej czasu. Proces ten wymaga naszego wsparcia, pokładów cierpliwości oraz wyrozumiałości wobec małego człowieka.

Pozwólmy dziecku uczyć się przez doświadczenie i rozwijać swoją niezależność i samodzielność w codziennych sprawach. Dziecko, które doświadcza tego, że może działać bez pomocy dorosłych, bardziej wierzy w swoje możliwości i buduje zaufanie do samego siebie.

 

Pedagog specjalny

mgr Katarzyna Bajda

 

„Czy słodycze na śniadanie to dobry pomysł?”

 

Wszyscy wiemy, że zbilansowana dieta jest bardzo ważna, a nawyki żywieniowe wynosimy w dużej mierze z domu. Dlatego bardzo ważne jest, aby rozpocząć dzień od pożywnego śniadania, które da naszym pociechą energii do działania w sali przedszkolnej.

Jakość diety w dużym stopniu wpływa na zachowanie dziecka.  Okazuję się, że niektóre produkty spożywcze mogą nasilać lub wręcz wywoływać objawy ADHD i nadpobudliwości, takie jak agresja, niepokój czy też brak umiejętności skupienia się. Możemy zastanowić się jakie produkty powinniśmy ograniczyć by wpłynąć na zmianę w zachowaniu naszego dziecka. Dobrze zacząć od ograniczenia CUKRU!

Wpływ cukru na zachowanie dziecka związany jest z gospodarką hormonalną organizmu.  Po spożyciu dużej dawki cukrów prostych poziom glukozy we krwi gwałtownie się podnosi, przez co dziecko staje się nadmiernie pobudzone. Potem z kolei, gdy poziom cukru we krwi zaczyna szybko spadać, pojawia się u dziecka nerwowość, rozdrażnienie i zmęczenie. Co cukier robi z mózgiem dziecka? Cukier ma działanie pobudzające i poprawia nastrój. Aktywuje ośrodek przyjemności i nagrody w mózgu oraz zwiększa ilość wytwarzanych tzw. hormonów szczęścia m.in. dopaminy, endorfin i serotoniny.

Najważniejsze problemy powiązane ze spożywaniem cukru przez dzieci to: drażliwość i rozchwianie emocjonalne, problemy z koncentracją uwagi, problemy z motywacją, problemy z odpornością. Dzieciom, którym podaje się posiłki dosładzane lub podaje produkty zawierające cukier, stają się od niego dosłownie uzależnione. Mózg takiego dziecka reaguje silnym pobudzeniem już na sam widok słodkiej przekąski. Dzieci nagradzane słodkimi przekąskami nie potrafią dłużej skupić uwagi na zadaniu wymagającym koncentracji, stale szukają zmiennych bodźców, mają wyraźny wewnętrzny niepokój. Posiłki najlepiej jest spędzać z dzieckiem i w miarę możliwości o określonych porach dnia. Śniadanie może być ku temu dobrą okazją. Najlepiej spożywać je nie w pośpiechu lecz właśnie tak zaplanować dzień i pobudkę aby móc usiąść z dzieckiem przy stole. Na pewno jedzenie nie powinno być ani nagrodą ani karą za jakieś zachowanie.  Zbyt duży udział w diecie dzieci cukrów może upośledzać wchłanianie ważnych pierwiastków, np. żelaza i cynku, a ponadto hamować apetyt oraz sprzyjać próchnicy, zaparciom i otyłości. Cierpi na tym cały organizm a głównie odporność.

Pamiętajmy, że to my jako rodzice decydujemy co zje dziecko w danym momencie. To my mamy realny wpływ na jego nawyki żywieniowe i to my możemy mu pomóc poprzez ograniczenie spożywania cukru w codziennej diecie. Zdecydowanie złym pomysłem jest podanie dziecku rano słodkiej przekąski. Poranny „zastrzyk słodkiej energii ”, nie wpłynie pozytywnie na zachowanie dziecka a jedynie zaburzy jego koncentrację i negatywnie wpłynie na zachowanie.  Wybierajmy mądrze.

 

Pedagog specjalny

mgr Katarzyna Bajda

Literatura:

1.Fuhrman J.: Zdrowe dzieciaki. Jak odżywiać dzieci, by były odporne na choroby. Wydawnictwo Varsovia, Warszawa 2014.

2.www.szczesliwibezcukru.pl